همه دلتنگ روزهایی هستیم که دیدارها تازه بود و چهره‌ها روشن. این روزها تلّ بی‌خاصیتی از مشکلات بر روح ما سنگینی می‌کند و مثل شب‌هایی که در خواب، انگار که بختک روی آدم افتاده و نمی‌تواند صدایی برآورد، تمام تلاش‌هایمان برای حرف زدن با هم، بی اثر است. تلخ است، همه می‌دانیم. اما باید حرف زد. انسان ناطق، برتری‌اش به دیگر مخلوقات همین توان سخن گفتن است؛ و همین تکلّم، تعقّل را هم یاری می‌دهد تا اشرف مخلوقات، صفتی سزاوارمان باشد. چرا دست به عمل نمی‌زنیم؟
دلِ سنگی مردانه...
کرونا، تفکّر، بازگشت و چند نکته...
حرف ,همین ,زدن ,مخلوقات ,برتری‌اش ,روزهایی ,حرف زدن ,برتری‌اش به ,به دیگر ,ناطق، برتری‌اش ,انسان ناطق،
درباره این سایت